Crowding

Dit was de conclusie na discussie in Tweede Kamer naar aanleiding van vragen van het Tweede Kamerlid Renske Leijten van de SP. Over de kwaliteit van de spoedeisende hulp (SEH) in de Nederlandse ziekenhuizen krijgt de Inspectie Gezondheidszorg (IGZ) geen klachten. Wel zijn er met enige regelmaat capaciteitsproblemen waardoor de kwaliteit van de geboden zorg mogelijk gevaar loopt.

Tijdens een discussie in de Tweede Kamer op 28 februari jl. naar aanleiding van vragen van Kamerlid Renske Leijten, gaf minister Edith Schippers van Volksgezondheid toe dat er in sommige regio’s problemen zijn met de spoedeisende hulp.

Ze sprak waardering uit voor initiatieven zoals in Groningen (ZorgnaZorg), waar ziekenhuizen, verpleeghuizen, huisartsen en ‘eerstelijnsbedden’ samenwerken om het gevreesde ‘crowding’ te voorkomen. Met ‘crowding wordt het capaciteitsprobleem aangeduid dat ontstaat als ziekenhuisbedden bezet worden gehouden door patiënten die er medisch gesproken niet thuishoren.

‘Ik zal me er persoonlijk voor inzetten dat we de positieve uitkomsten van pilots op dit gebied overal gaan toepassen’, beloofde de minister de Kamer. Een toezegging, gevraagd door Renske Leijten, om het sluiten van verzorgingshuizen tegen te gaan, deed de minister niet.

De toegenomen drukte op de SEH-afdelingen verklaarde de minister ten dele door incidentele factoren, zoals de recente griepepidemie en ook door toename van het aantal zorgbehoevende ouderen.

Commentaar NVSHA op visie minister
De NVSHA maakt kanttekeningen bij die opmerking van de minister. ‘Er zijn niet meer ouderen op de SEH gekomen in de afgelopen periode, ze zijn alleen zieker en kunnen dus minder snel naar huis. Voor een deel moet de oplossing dan ook worden gezocht in eerstelijnsbedden, ‘gewone’ ziekenhuisbedden. Maar ook de opnamecapaciteit moet groter worden en anders ingedeeld.

Het probleem is drieledig:
1) Mensen wonen om te beginnen langer thuis, dus zijn ze zieker als ze op de SEH komen.
2) Door het langer thuis wonen – een beleidsdoel van de overheid - zijn er minder verpleeghuisbedden en is er dus minder overcapaciteit voor noodopvang.
3) Het aantal ziekenhuizen is verminderd, maar ook het aantal bedden in deze ziekenhuizen is kleiner geworden.

Deze drie factoren samen zorgen voor een uitstroomprobleem. Financiering van spoedcapaciteit in ziekenhuizen – in afwachting van een meer structurele oplossing - zou hier wel verlichting in kunnen brengen.’